Ο ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ-ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ-ΠΑΣΟΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΡΣΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!..
που την κάνανε οι κομματικοί καραγκιόζηδες ... και εθνική εορτή!!!
Ειδικά αφιερωμένο σε μπλογκερς που έχουν ξεσαλώσει με τη φάρσα του Πολυτεχνείου, αναδεικνύοντας την , ο καθένας υπό το πρίσμα των κομματικών του αγκυλώσεων.
Eισαγωγή προλογική από ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ :
Χρόνια φωνάζω για τη φάρσα αυτή, που έζησα και "πρωταγωνίστησα", ως υπεύθυνος της εκπομπής της ΥΕΝΕΔ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΙ ΠΑΛΜΟΙ.( Τη διευθύναμε τρεις δημοσιογράφοι:Γιάννης Ψιστάκης, Βασίλης Νικολόπουλος κι εγώ).. κι άρα κάθε παρά ξένος ήμουν προς την "φοιτητική εξέγερση"!!
Τόλμησα μάλιστα 2-3 μέρες μετά τα γεγονότα να πω από την εκπομπή μου, τούτα: Το Πολυτεχενείο καπελώθηκε από 5 αλληλοσυγκρουόμενες ιδεοπολιτκές δυνάμεις που ήταν ψόφιες εκείνη την εποχή και που διακαώς επιθυμούσαν τότε την πτώση χούντας Παπαδοπούλου, ιδίως με τον διορισμό του Σπ.Μαρκεζίνη ως πρωθυουργό... που θα ωδηγούσε τη χώρας σε εκλογές τον επόμενο Φεβρουάριο.
Καταταράχθησαν οι πάντες με αυτή τη χειρονομία του Παπαδόπουλου, διότι θα άλλαζε αυτόματα το σκηνικό και δεδομένης της ευφυϊας του Μαρκεζίνη... η παλαιά πολιτική κάστα δεν θα είχε πλέον κανένα μέλλον. Και για να μη λέω πολλά , αναφέρω ότι κύριος μοχλός της πρωθυπουργοποίησης του Μαρκεζίνη ήμουν απλά εγώ. Εγώ του άνοιξα το δρόμο. Και δυο μέρες πριν αναλάβει την πρωθυπουργία, έκρινε να με τηλεφωνήσει μεσάνυχτα σπίτι μου και να μου ανακοινώσει την πρόθεση του Παπαδοπουλού να του αναθέσει την πρωθυπουργία και τι γνώμη είχα εγώ -μια και εκτιμούσε τη σκέψη μου, όπως μου τόνισε- για την εξέλιξη αυτή.
--Κύριε πρόεδρε , του απάντησα κάθετα... Να αναλάβετε αμέσως την πρωθυπουργία. Είναι ο μόνος τρόπος να ξεφύγει η Ελλάς από τη χούντα! (Είναι γραμμένα αυτά...) Δυο μέρες μετά χρήστηκε ...δοτός πρωθυπουργός!
Λέγω τώρα λοιπόν πως οι δυνάμεις που έστησαν το Πολυτεχνείο ήσαν πέντε 1)Κομμουνιστές, 2)Αμερικανοί, 3) οι Κανταφικοί (έτσι λεγόνταν τότε οι άνθρωποι πέριξ του βλάκα Ιωαννίδη) 4) οι παλαιοί πολιτικοί που ήσαν άνεργοι επί μια 7/ετία και 5) οι βασιλόφρονες... Κι αυτά τα έβγαλα στον αέρα του Ραδιοσταθμού της ΥΕΝΕΔ, παρά τους κινδύνους της λογοκρισίας.
΄Ενας αχταρμάς αλληλοσυγκρουμένων ιδεών και συμφερόντων, αλλά που όλοι τους ενώθηκαν για να ρίξουν τον Μαρκεζίνη, ο οποίος μαζί με τον Παπαδόπουλο, λίγες μέρες πριν είχαν πει ένα τεράστιο ΟΧΙ στους Αμερικάνους, να τους παράσχουν αεροπορικές διευκολύνσεις για να έχουν εύκολη πρόσβαση στο πόλεμο του Ισραήλ ( Γιομ Κιπούρ) με την Αίγυπτο που άρχισε στις 3 Οκτωβρίου... ΄Οπως ήταν φυσικό οι Αμερικάνοι θύμωσαν με την άρνηση... και αμέσως κίνησαν τους μηχανισμούς της πτώσης της χούντας Παπαδοπούλου Χοντρικά έτσι είχα τότε καταγράψει τα γεγονότα. ΄Ολες αυτές οι ομάδες εκμεταλλεύτηκαν αγνούς, άδολους νεολαίους, προκειμενου ο καθένας να πετύχει τα κέρδη που ππροσδοκούσε... Φώναξα πως οι φοιτητές παγιδεύτηκαν από σκοτεινούς!
΄Ομως σήμερα ξαφνιάστηκα διαβάζοντας την ανάλυση για το Πολυτεχνείο, του κ. Χρύσανθου Λαζαρίδη, βουλευτή της Ν.Δ. και στενού συνεργάτη του κ. Σαμαρά. Τρίβω ακόμη τα μάτια. Η θολούρα αριστερών- κομμουνιστών-Πασόκων με την χυδαία πλαστογράφιση των γεγονότων που έχουν επιβάλλει όλα αυτά χρόνια, αυτή η μούργα της παραπληφορόρησης ανατινάσσεται στον αέρα με τη συγκροτημένη ανάλυση που κάνει ο κ. Λαζαρίδης, πρώην αριστερός, και εντός του πολυτεχνείου. Δεν θυμάμαι ποτέ να έχω διαβάσει τόσο σοβαρό κείμενο, που βρίσκεται τόσο κοντά στην αλήθεια. Ο κ. Λαζαρίδης δίνει κυριολεκτικά ρέστα και απογυμνώνει τα παραμύθια που οι αριστερο-κομμουνιστές μας ταϊζουν επί σαράντα χρόνια... Στήσανε ένα χάρτινο πύργο, δι ίδιον κομματικό συμφέρον... Αλλά ο κ. Λαζαρίδης τα λέει καλύτερα από μένα, αν κι έχω γράψει επ΄αυτού ούκ ολίγα. Γι αυτό και συνιστώ στους φιλότιμους ειδησεογράφους μπλογκερς -που επιτελούν ιερό έργο-, να προσέξουν τους ισχυρισμούς του κ. Λαζαρίδη , που έστω και καθυστερημένα λέει μεγάλες αλήθειες. Βάζω τα σημαντικότερα κατ΄εμέ αποσπάσματα του πονήματός του. Αν θέλετε να το διαβάστε ολόκληρο πηγαίνετe στο www.ysterografa.gr Και ιδού:
Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης ξεκίνησε τη διαδρομή του από την Αριστερά, και ο λόγος του παραμένει μέχρι και σήμερα αντισυμβατικός. Γι’ αυτό και το άρθρο έχει τη σημασία του.
"* Τρίτον, το «Πολυτεχνείο» σίγουρα δεν έριξε τη χούντα. Αλλά την κλόνισε σοβαρά, και έπαιξε το ρόλο του «καταλύτη» για την εσωτερική της διάσπαση. Η «πολιτικοποίηση» της δικτατορίας (με τις εκλογές Μαρκεζίνη που ήταν προγραμματισμένες για τον Ιανουάριο του 1974) ματαιώθηκε μια βδομάδα μετά την εξέγερση. Ενώ η κατάρρευση της δικτατορίας προέκυψε μετά την τραγωδία της Κύπρου τον Ιούλιο του 1974.
Για το Πολυτεχνείο το μόνο που μπορούμε να πούμε ήταν ότι κλόνισε το δικτατορικό καθεστώς, το διέσπασε, το αποδυνάμωσε και επέτεινε τις εσωτερικές του αντιφάσεις. Κι αυτό δεν ήταν λίγο. Αλλά ήταν πολύ διαφορετικό απ’ το μύθο που πλάστηκε όλα τα επόμενα χρόνια…
* Τέταρτον, η «αντίσταση του λαού κατά της χούντας» δεν υπήρξε τόσο «παλλαϊκή», τόσο «μαζική» και τόσο «ομόθυμη» όσο παρουσιάστηκε μετά. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ενέκριναν τη δικτατορία τα πρώτα χρόνια. Αρκετοί ακόμα την ανέχονταν αγόγγυστα. Ακόμα περισσότεροι ένιωθαν απλώς φόβο. Πολλοί λίγοι είχαν διάθεση για αντίσταση. Όπως λίγοι ήταν κι αυτοί που είχαν διάθεση να βοηθήσουν τους τότε αντιστασιακούς…
Στις αρχές του 1973 αυτό άρχισε να αλλάζει. Και καταλύτης υπήρξε το φοιτητικό κίνημα, πράγματι. Με την κατάληψη (τις δύο καταλήψεις για την ακρίβεια) της Νομικής Σχολής, το Φεβρουάριο και το Μάρτιο του 1973. Και, βέβαια, με την κατάληψη του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο της χρονιάς εκείνης. Αλλά απλώς άρχισε να αλλάζει το κλίμα…
* Μετά τον Ιούλιο του 1974 γεμίσαμε με «αντιστασιακούς κατόπιν εορτής»! Από ανθρώπους που υπηρέτησαν το δικτατορικό καθεστώς και ύστερα διαφήμιζαν την αντιδικτατορική τους δράση, μέχρι ανθρώπους που απλώς δεν έκαναν τίποτε και ύστερα εμφανίζονταν ως περίπου… «οπλαρχηγοί» μιας «παλλαϊκής αντίστασης» που δεν υπήρξε ποτέ!
Μετά από πολλά χρόνια γνώρισα κάποιο γνωστό άρθρογράφο – μακαρίτη εδώ και καιρό – που τόλμησε να γράψει: «εγώ παιδιά δεν ήμουν αντιστασιακός επί χούντας!» Ξαφνικά τον εκτίμησα πολύ. Όχι γιατί δεν έκανε αντίσταση. Αλλά γιατί δεν ήταν «δήθεν»….
* Η Γιορτή του Πολυτεχνείου – και όλη η μυθολογία που πλάστηκε σχετικά – υπήρξε έναςκαθεστωτικός μύθος. Ήταν η τελετουργία που νομιμοποιούσε την εγκαθίδρυση της Κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αναδείκνυε «σύμβολα» και «ήρωες» – θεμέλια απαραίτητα για κάθε καθεστώς που διψά για νομιμοποίηση.
Άλλα καθεστώτα θεμελιώθηκαν σε αληθινά μεγάλα γεγονότα. Εδώ βολεύτηκαν με ένα «συμβάν»! Το οποίο είχε και μια ακόμα λυτρωτική λειτουργία. Ξέπλυνε τις τύψεις ενός λαού, που δίψαγε για αντιστασιακούς μύθους στη διάρκεια μιας περιόδου που ελάχιστοι έκαναν πραγματική αντίσταση.
* Το Πολυτεχνείο δεν συγκρίνεται – ούτε θα μπορούσε, άλλωστε – με κανένα από τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τη νεοΕλληνική Ιστορία. Η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου δεν μπορούν να έχουν την παραμικρή σύγκριση με την 17η Νοεμβρίου. Είναι γελοίο και να το λέμε… "
ω αναμνησεις που κρατάτε ακόμη λίγο περισσότερα απ' αυτά που ζήσαμε! σ' αυτούς που δεν κιότεψαν σε κείνες τις μέρες ούτε εξαργύρωσαν τίποτε μα τίποτε!
ΑπάντησηΔιαγραφή